ادغام مفاهیم توسعه پایدار در برنامه های درسی و مدیریت مدارس

توسعه پایدار به عنوان یک پارادایم جهانی، نه تنها به دنبال حفظ منابع طبیعی و تعادل زیست محیطی است، بلکه بر عدالت اجتماعی و رشد اقتصادی پایدار نیز تاکید دارد. این مقاله به بررسی راهکارهای عملی برای ادغام مفاهیم توسعه پایدار در برنامه های درسی و ساختارهای مدیریتی مدارس می پردازد. هدف این پژوهش، ارتقای سطح آگاهی و مسئولیت پذیری دانش آموزان، معلمان و مدیران آموزشی نسبت به مسائل زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی و ایجاد نسلی متعهد به اصول پایداری است. این مطالعه با بهره گیری از روش های کیفی، شامل تحلیل محتوای برنامه های درسی موجود و مصاحبه های نیمه ساختارمند با معلمان و مدیران، به شناسایی چالش ها و فرصت های موجود پرداخته است. نتایج پژوهش نشان دهنده کمبود محتوای مرتبط با توسعه پایدار در برنامه های درسی کنونی است، به طوری که تنها بخش کوچکی از دروس به این موضوع اختصاص یافته است. علاوه بر این، فقدان آموزش کافی برای معلمان و نبود زیرساخت های مدیریتی پایدار در مدارس، موانع اصلی در این مسیر هستند. با این حال، مدارسی که برنامه های عملی مانند پروژه های بازیافت، کاهش مصرف انرژی و فعالیت های مشارکتی دانش آموزان را اجرا کرده اند، نتایج مثبتی در ارتقای آگاهی و تغییر نگرش گزارش کرده اند. این مطالعه پیشنهاد می کند که بازنگری جامع برنامه های درسی، ارائه دوره های آموزشی تخصصی برای معلمان، و پیاده سازی سیاست های مدیریتی پایدار، از جمله استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و کاهش ضایعات، می تواند به نهادینه سازی توسعه پایدار در نظام آموزشی کمک کند. در نهایت، این پژوهش بر نقش محوری مدارس به عنوان مراکز تربیتی در پرورش نسل هایی آگاه و متعهد به پایداری تاکید دارد و خواستار توجه بیشتر سیاست گذاران آموزشی به این حوزه است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، برنامه درسی ، مدیریت مدارس ، آموزش محیط زیست ، مسئولیت اجتماعی