چالش های آموزش علوم قرآنی در مدارس و راهکارهای بهبود آن

آموزش علوم قرآنی در مدارس، به عنوان یک رکن اساسی در شکل گیری شخصیت دینی و اخلاقی نسل جوان، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این حوزه حیاتی با مجموعه ای از چالش های پیچیده و چندوجهی روبرو است که اثربخشی آن را تحت تاثیر قرار می دهد. این مقاله به تفصیل به بررسی پنج چالش عمده می پردازد: اولا، کمبود معلمان متخصص و توانمند که قادر به تدریس عمیق و جذاب مفاهیم قرآنی باشند؛ ثانیا، غلبه روش های تدریس سنتی و منفعل که منجر به کاهش انگیزه و مشارکت دانش آموزان می شود؛ ثالثا، محتوای آموزشی که گاهی فاقد انسجام، کاربردی بودن و تناسب با نیازهای رشدی دانش آموزان است؛ رابعا، عدم همسویی و هماهنگی کافی بین رویکردهای تربیتی خانواده و مدرسه؛ و نهایتا، کمبود امکانات و منابع آموزشی نوین و مناسب برای پشتیبانی از روش های تدریس فعال. در بخش دوم مقاله، راهکارهای عملی و جامعی برای مواجهه با این چالش ها ارائه می گردد. این راهکارها شامل برنامه های جامع تربیت و توانمندسازی معلمان، بازنگری اساسی در روش های تدریس با تاکید بر رویکردهای فعال و فناوری محور، اصلاح و به روزرسانی مستمر محتوای آموزشی با تمرکز بر کاربردپذیری و تدبر، تقویت و تسهیل تعامل سازنده و مستمر بین خانواده و مدرسه، و تامین و توسعه زیرساخت ها و امکانات آموزشی مدرن است. هدف غایی این پژوهش، ارتقاء چشمگیر کیفیت آموزش علوم قرآنی در مدارس و در نتیجه، تربیت نسلی متدین، متفکر، پرسشگر و عامل به آموزه های غنی قرآن کریم است که بتوانند نقش موثری در توسعه فردی و اجتماعی ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش قرآن ، علوم قرآنی ، چالش ها ، راهکارها ، مدارس ، تربیت دینی ، روش های تدریس ، محتوای آموزشی