بررسی نقش عدالت آموزشی در نظام تعلیم و تربیت ایران

عدالت آموزشی از ارکان اساسی در تحقق اهداف توسعه پایدار و یکی از مهم ترین شاخص های کیفیت نظام تعلیم و تربیت است. بررسی دقیق عوامل، چالش ها و راهکارهای تحقق عدالت در آموزش می تواند زمینه ساز تدوین سیاست هایی موثر برای ارتقای کیفیت و برابری در فرصت های یادگیری باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عدالت آموزشی در نظام تعلیم و تربیت ایران انجام شده است. روش پژوهش از نوع توصیفی–تحلیلی با رویکرد کیفی بوده و گردآوری اطلاعات بر پایه تحلیل اسناد، مرور متون علمی و منابع کتابخانه ای انجام شده است. یافته های پژوهش نشان داد که عواملی چون ضعف سیاست گذاری آموزشی، توزیع ناعادلانه منابع، نابرابری های فرهنگی و اقتصادی، کمبود نیروی انسانی متخصص و محرومیت زیرساختی در مناطق کمتر توسعه یافته، موانع اصلی تحقق عدالت آموزشی در کشور هستند. در عین حال، تجربه های موفق داخلی و بین المللی نشان می دهد که با اتخاذ سیاست های منطقه محور، توانمندسازی معلمان، استفاده از فناوری های آموزشی و طراحی برنامه های متناسب با تنوع فرهنگی، می توان به توسعه عدالت آموزشی کمک کرد. این یافته ها بر ضرورت بازنگری در سیاست های کلان، مشارکت جامعه و برنامه ریزی مبتنی بر نیاز برای تحقق عدالت آموزشی در نظام تعلیم و تربیت ایران تاکید می کنند.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، نظام تعلیم و تربیت ، فرصت های یادگیری ، توسعه پایدار