اهمیت رابطه معلم-دانش آموز در دوران ابتدایی

ارتباط میان معلم و دانش آموز در دوران ابتدایی، تاثیر بسزایی بر ابعاد گوناگون رشد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان دارد. مطالعات نشان داده اند که یک رابطه صمیمی و حمایت گرانه با معلم، موجب افزایش اعتمادبه نفس، انگیزه یادگیری و رفتارهای مطلوب اجتماعی در کودکان می شود (Wentzel, ۲۰۰۲). آموزگار در این دوره به عنوان الگو و نقطه اتکای روانی دانش آموزان ایفای نقش می کند و تعامل مثبت وی می تواند زمینه ساز شکل گیری احساس ارزشمندی و تعلق به مدرسه گردد (احمدی و عبدالهی، ۱۳۹۸). از سوی دیگر، ضعف در این رابطه ممکن است منجر به بروز مشکلات رفتاری، افت تحصیلی و کاهش مشارکت اجتماعی کودکان شود (Berkovitz, ۲۰۱۱). کیفیت رابطه معلم-دانش آموز افزون بر پیامدهای کوتاه مدت، بر رشد مهارت های ارتباطی و سازگاری اجتماعی بلندمدت دانش آموزان نیز اثرگذار است. نتایج پژوهش ها موید آن است که ایجاد محیطی امن، همدلانه و احترام آمیز از جانب معلم می تواند فرایند یادگیری و پرورش شخصیت کودکان را به طور موثر تسهیل نماید. این یافته ها اهمیت توجه به مهارت های ارتباطی و تربیتی معلمان ابتدایی را دوچندان می سازد.

کلیدواژه ها:

رابطه معلم-دانش آموز ، دوران ابتدایی ، رشد اجتماعی ، اعتماد به نفس ، انگیزه یادگیری ، تعامل مثبت ، حمایت روانی