نقش هوش مصنوعی در شخصی سازی فرایند یادگیری دانش آموزان: مزایا و معایب و راهکار ها

در سال های اخیر، استفاده از فناوری های نوین به ویژه هوش مصنوعی در حوزه آموزش و پرورش رشد چشمگیری داشته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر کاربرد هوش مصنوعی بر شخصی سازی فرایند یادگیری دانش آموزان و تحلیل فرصت ها و چالش های پیش رو انجام شده است. مسئله اصلی این تحقیق آن است که آیا بهره گیری از سیستم های هوشمند آموزشی می تواند به بهبود کیفیت یادگیری و پاسخ دهی موثرتر به نیازهای فردی دانش آموزان منجر شود یا خیر. روش تحقیق به کاررفته در این مطالعه، ترکیبی از رویکرد کیفی و کمی بوده است؛ به این صورت که ابتدا از طریق تحلیل محتوای سیستم های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی، ویژگی های کلیدی و الگوریتم های یادگیرنده استخراج گردید، و سپس با طراحی پرسشنامه ای مبتنی بر مقیاس لیکرت، دیدگاه ۱۵۰ نفر از معلمان، دانش آموزان و کارشناسان آموزشی مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد که ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی با قابلیت تحلیل داده های یادگیری، ارائه بازخورد فوری، و تنظیم محتوا بر اساس توانایی های فردی، می توانند در ارتقای انگیزه، خودتنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نقش موثری ایفا کنند. با این حال، چالش هایی مانند عدم آمادگی زیرساختی مدارس، نگرانی های اخلاقی و حریم خصوصی، و کمبود آموزش کافی برای معلمان در استفاده از این فناوری ها نیز از موانع اصلی بهره گیری موثر از هوش مصنوعی در آموزش به شمار می آید. نتایج تحقیق بر اهمیت برنامه ریزی دقیق برای پیاده سازی هوش مصنوعی در نظام آموزشی، سرمایه گذاری در توسعه زیرساخت ها، و توانمندسازی معلمان تاکید دارد. در نهایت، پژوهش حاضر نشان می دهد که هوش مصنوعی نه تنها ابزار توانمندسازی دانش آموزان برای یادگیری عمیق تر است، بلکه به شرط مدیریت صحیح، می تواند زمینه ساز تحولی پایدار در آموزش و پرورش آینده باشد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: هوش مصنوعی ، یادگیری شخصی سازی شده ، آموزش هوشمند ، فناوری آموزشی ، چالش های آموزشی