تاثیر تشویق بر افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تشویق بر افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان ابتدایی شهر کرندغرب بود. اعتماد به نفس، یکی از ارکان اساسی در رشد شخصیتی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان به شمار می رود و عوامل محیطی نظیر نوع تعامل معلم با دانش آموز می تواند نقش مهمی در شکل گیری یا تضعیف آن ایفا کند. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر کرندغرب در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. نمونه ای شامل ۳۰ دانش آموز (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد اعتماد به نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷) بود. گروه آزمایش به مدت چهار هفته در معرض برنامه تشویق (کلامی، رفتاری و غیرمادی) قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل تحت هیچ گونه مداخله ای نبود. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده از شیوه های هدفمند تشویق تاثیر معناداری بر افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان دارد (p<۰.۰۰۱). همچنین، تشویق های کلامی و رفتاری نسبت به تشویق های مادی تاثیر بیشتری داشته اند. در مجموع، یافته ها بر اهمیت نقش تعامل مثبت معلم و بازخوردهای تشویقی در رشد خودباوری دانش آموزان ابتدایی تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

تشویق ، اعتماد به نفس ، دانش آموزان ابتدایی ، آموزش ابتدایی ، خودباوری