روان شناسی رشد در خدمت سیاست گذاری آموزشی: از نظریه به تصمیم سازی در مدرسه

این مقاله به بررسی نقش بنیادین روان شناسی رشد در شکل دهی به سیاست گذاری های آموزشی مدرسه محور می پردازد. هدف اصلی، تبیین چگونگی استفاده از نظریه های معتبر رشد در طراحی برنامه های درسی، روش های ارزشیابی، و تصمیم سازی های مدیریتی در مدارس است. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، تلاش دارد تا با تحلیل نظریه های کلیدی روان شناسی رشد و انطباق آن ها با مسائل جاری آموزش و پرورش، چارچوبی برای سیاست گذاری اثربخش ارائه دهد. یافته ها نشان می دهد که نادیده گرفتن تفاوت های فردی، مراحل رشد شناختی، هیجانی و اجتماعی کودکان، منجر به ناکارآمدی برنامه های آموزشی، افت تحصیلی و کاهش انگیزش می شود. همچنین تاکید می شود که تصمیم سازی در سطح مدرسه باید مبتنی بر داده های رشد محور، و معلم به مثابه حلقه ی واسط میان نظریه و اجرا، توانمند گردد. در پایان، پیشنهادهایی برای طراحی سیاست های آموزشی مبتنی بر رشد، به ویژه در زمینه آمادگی تحصیلی، ساختار دروس، ارزشیابی پویا و آموزش معلمان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

روان شناسی رشد ، سیاست گذاری آموزشی ، مراحل رشد شناختی ، تفاوت های فردی ، ارزشیابی تحصیلی