بررسی هستی شناسی (خدا، جهان، انسان) ازدیدگاه قرآن و داللت های آن در تعلیم و تربیت

هدف از پژوهش حاضر بررسی هستی شناسی (خدا،جهان ،انسان) از دیدگاه قرآن وداللت های آن در تعلیم وتربیت می باشد در واقع این پژوهش قصد داردکه تبیین مسائل اساسی مربوط به ابعاد هستی ازدیدگاه مکاتب مختلف و از دیدگاه اسلام و قرآن و برخی از مهم ترین آثار تربیتی آن در خصوص عناصر نظام تعلیم و تربیت بپردازد. روش کار در این مقاله به صورت توصیفی- تحلیلی و با مراجعه به منابع دست اول و منابع کتابخانه ای صورت گرفته است. هستی و جهان آفرینش مظهر عظمت خالقیت حضرت حق است. در این مضمون،ما از دو وجود صحبت میکنیم: یکی خالق و دیگری مخلوق. البته با داشتن نگاهی عرفانی به عالم هستی، این دوگانگی نیز از بین می رود و همه جهان در ذات حق ذوب خواهد شد. اما برای حصول معرفت دقیق تر، ناگزیر خواهیم بود که با دیدی فلسفی و به طور مجزا به اجزاء عالم نگاه کنیم تا از این طریق، پی به عناصر عالم و روابط بین آنها ببینیم. در کلی ترین نگاه، سه وجود و هستی ازیکدیگر قابل تفکیک خواهند بود: خدا، انسان و جهان. این سه بعد وجودی و روابط حاکم بر آنها در هر مکتب فکری به گونه ای تعریف می گردد.نظامهای تربیتی، با توجه به مالک ها و مقاصد مورد نظرشان، اهداف خاصی را تبیین میکنند و تلاش خود را جهت رسیدن به اهداف تعیین شده معطوف میدارند. خداوند متعال خود آفرینندهی انسان است و از همه ی ظرفیتهای وجو دی و استعدادهای درونی انسان آگاه است، اهمیت ویژهی تربیت اسلامی از آن جهت است که مطابق با فطرت الهی انسان برنامه دارد، علوم اسلامی بهترین منابع تربیتی را در بر دارند. تربیت مقدس است، زیرا که گوهر وجودی انسانیت را شکوفا و انسان را از خودشناسی به خداشناسی میرساند.