توسعه متناسب شهرنشینی با تکیه بر برنامه ریزی شهری و جغرافیا

گسست شهر قدیم شهر جدید یکی از دلایل اهمیت مطالعات انسانشناسی شهری در ایران است؛ شهرهایی که درگذشته دارای طرح و بافت فرهنگی اجتماعی خاصی بودند. در این شهرها روابط و کنشهای اجتماعی و خصوصیت فرهنگی نوعی پویش درونی به وجود می آورد، اما تغییرات در شهرها در چند دهه اخیر، منجر به گسست و انقطاع شهر با این گذشته شده و شالوده های کهن ارتباطات درون شهری و معماری و به طور کلی طرح و بافت نظام اجتماعی و فرهنگی از هم گسسته شده است، عناصر جدیدی که در شهرهای ایران وارد شده، بر شیوه زندگی شهری تاثیر گذاشته و شهرهای ایران را به سمت سبکی مدرن سوق داده که خواه ناخواه این سبک جدید بر رفتار مردم تاثیر گستردهای داشته است. با توجه به اهمیت توسعه اقتصاد شهری استفاده از یک مدل سودآوری مناسب در جهت تامین مالی و جذب سرمایه شرکت های نوپا به منظور توسعه کسب وکار و ورود موفق به بازار امری ضروری است.

کلیدواژه ها:

جغرافیا ، برنامه ریزی شهری ، توسعه ، تناسب