سیاست جنایی ایران در حوزه پاسخ دهی به بزهکاری اطفال از منظر قانون مجازات اسلامی با تاملی بر بایسته های اسناد بین المللی

زمینه و هدف: مساله پاسخ دهی به بزهکاری اطفال در سطوح شکلی و ماهوی در غالب نظام های حقوقی و اشکال متنوع سیاست های جنایی عموما ماهیتی خاص و منحصر گونه یافته است که در قیاس با نحوه نگرش به مقوله بزهکاری بزرگساالن متفاوت است این تفاوت در نوع تدابیر اتخاذی نظام حقوقی و سیاست جنایی در روبرو شدن با مشکل بزهکاری اطفال حقیقتی است که در بسیاری از اسناد بین المللی نظیر کنوانسیون حقوق کودک و رهنمود های سازمان ملل متحد برای عدالت کیفری اطفال مورد تایید قرار گرفته است. روش: این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی تالیف یافته و شیوه گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای است. ملاحظات اخلاقی: این مقاله به اصول اخلاقی، صداقت، رعایت حقوق، رازداری و اصل مالکیت مادی معنوی پایبند بوده است. یافته ها: تدابیر اتخاذی باید ماهیت حمایتی، ارشادی و ترمیمی داشته باشند و بتوانند ضمن پاسخ دادن به بزهکاری اطفال، شرایطی هم برای اصلاح شدن آنها در آینده فراهم آورند لذا مجازات های سرکوبگر صرف اصال مورد حمایت قرار نمی گیرد و حتی از لزوم تشکیل دادگاه ها و دادسراهای اختصاصی برای رسیدگی به جرایم اطفال به منظور تامین ضرورت فوق صحت می شود تجربه جوامع مختلف نشان داده است که دادگاه های عادی که به جرایم بزرگساالن هم رسیدگی می کنند هرگز نمی توانند به صورت مناسبی به جرایم اطفال رسیدگی نمایند.

کلیدواژه ها:

پاسخ دهی به بزهکاری اطفال ، سیاست جنایی ، قانون مجازات اسلامی ، اسناد بین المللی ، کنوانسیون حقوق کودک ، رهنمود های سازمان ملل متحد ، اخلاقیات