رهیافتهای جرم شناسی از منظر بزه دیدگی کودکان با دید مداراگر و حمایتگرانه با تاکید بر نظریه جرم شناسی آبی

در سال های اخیر، با افزایش نگرش های بین المللی مبتنی بر حقوق بشر، بزه دیدگی کودکان به عنوان یکی از جدی ترین چالش های عدالت کیفری مورد توجه قرار گرفته است. در این میان نظریه نوظهور «جرم شناسی آبی» با تمرکز بر بزه دیدگان خاص، از جمله کودکان، در پی ارائه رهیافتی نوین برای بازخوانی سیاست های کیفری ملی و بین المللی در زمینه حمایت از این گروه آسیب پذیر است. پرسش اصلی این پژوهش آن است که نظریه جرم شناسی آبی چه ظرفیت هایی برای تقویت و اصلاح نظام حمایت کیفری از کودکان در نظام حقوقی ایران فراهم می آورد؟ با توجه به جایگاه کودکان در نظریه های نوین بزه دیده شناسی و چالش های تقنینی موجود، بهره گیری از ظرفیت های علمی جرم شناسی آبی و تطبیق آن با اسناد بین المللی، از جمله کنوانسیون حقوق کودک، می تواند زمینه ساز تحول در نظام تقنینی ایران در راستای حمایت موثرتر از کودکان بزه دیده باشد. مقاله حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ای انجام شده است. منابع تحقیق شامل اسناد بین المللی حقوق بشر، قوانین داخلی و آثار نظری مربوط به جرم شناسی آبی می باشد. چارچوب نظری این تحقیق مبتنی بر رهیافت جرم شناسی آبی است که با تاکید بر مفهوم «آسیب پذیری» در بزه دیده شناسی، به تحلیل بزه دیدگی کودکان از منظر ساختاری و زمینه ای می پردازد. یافته ها نشان می دهد که قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب ۴۲۳۳، در مقایسه با قوانین

کلیدواژه ها:

جرم شناسی آبی ، بزه دیدگی ، کودکان ، حمایت کیفری ، حقوق کودک