بررسی تطبیقی ورود دادستان به دعاوی سرپرستی فرزند از منظر نظام حقوقی ایران و انگلستان

تربیت و نگهداری از فرزند یکی از مقدس ترین حریم هایی است که قانون گذاران در تمامی نظام های حقوقی بدان احترام گذاشته و با وضع قوانین مختلف، مانع از مداخلات بیرونی در این نهاد مقدس می شوند. با این حال، وضعیت هایی پدید می آید که دخالت مقامات قضایی و در راس آن دادستان، اجتناب ناپذیر می رسد که در طی آن، سرپرستی از فرزند خواندگان به انحاء مختلف سلب می شود و در این خصوص، نظام های حقوقی ایران و انگلیس قواعد متفاوتی را پیش بینی نموده اند. در حالی که در نظام حقوقی ایران، عمدتا در دعاوی مربوط به حضانت اطفال، سرپرستی مجانین و ... است که دادستان ورود پیدا می کند، در نظام حقوقی انگلستان دامنه ورود دادستان در سطح گسترده تری است و به موارد خشونت خانگی نیز ورود پیدا می نمایند. از سوی دیگر، در حالیکه با توجه به قوانین موجود ناظر بر نهاد خانواده بایستی ضابطه تشخیص حریم خصوصی خانوادگی در نظام حقوقی ایران را به عنوان یک ضابطه نوعی و عرفی تلقی نمود به این معنا که برخی از ابعاد زندگی انسان به طور نوعی و عرفی به عنوان حریم خصوصی تلقی می شود و لذا ورود به آنها جز در موارد قانونی و قضایی، به عنوان نقض حریم خصوصی تلقی می شود. در مقابل، می توان ضابطه تشخیص حریم خانوادگی در نظام حقوقی انگلستان را به عنوان یک ضابطه شخصی تلقی نمود به این معنا که علاوه بر اینکه برخی از ابعاد زندگی انسان و خانواده به عنوان حریم خصوصی بر مبنای عرف مشخص می گردد اما خانواده یا فرد می تواند خارج از این چارچوب نوعی و

کلیدواژه ها:

حقوق کودک ، دادستان ، سرپرستی ، نظام حقوقی ، ایران ، انگلستان