اثربخشی روش آموزش مبتنی بر الگوی حل مسئله بر خودکارآمدی، خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی منطقه درودزن

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی روش آموزش مبتنی بر الگوی حل مسئله بر خودکارآمدی، خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی منطقه درودزن بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع طرح نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مدارس ابتدایی منطقه درودزن بود. برای انتخاب نمونه، روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای بوده است؛ بدین نحو که از میان بخش های منطقه درودزن بصورت تصادفی، بخش رامجرد انتخاب و از میان مدارس ابتدایی آن بخش (شامل پرتو اسلام، رسالت، دستغیب، بارزاباد، ابومسلم زراره، فروغ دانش ۱ و ۲) یک مدرسه انتخاب و از آن مدرسه دو کلاس ابتدایی تعیین و دانش آموزان آن کلاس ها به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. و از طریق توزیع پرسشنامه خودتنظیمی زیمرمن (۲۰۰۰)، خودکارآمدی شرر و آدامز (۱۹۸۲) و میانگین نمره معدل دو ترم مورد سنجش قرار گرفتند. داده های گردآوری شده در دو سطح مورد تجزیه و تحلیل (آمار توصیفی و آمار استنباطی) قرار گرفت. در سطح آمار از میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج حاصل در ادامه مورد بحث قرار می گیرد. نتایج حاصل گویای آن است که روش آموزش مبتنی بر الگوی حل مسئله بر خودکارآمدی، خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی منطقه درودزن اثربخش بوده است.

کلیدواژه ها:

الگوی حل مسئله ، خودکارآمدی ، خودتنظیمی ، پیشرفت تحصیلی