بررسی کنوانسیون سازمان ملل متحدعلیه فساد در چارچوب نظام بین الملل حقوق بشر

فساد پدیده ای جهانی است. مساله ای که کشورها (توسعه یافته و در حال توسعه) با اشکال و درجات متفاوت، با آن مواجه اند. فساد بر عملکرد دولت و کیفیت زندگی شهروندان تاثیر منفی بر جای می گذارد، به سنت ها و ارزشهای دموکراسی، اخلاقی و عدالت لطمه می زند و توسعه ی پایدار و حاکمیت قانون را به خطر می اندازد. با این حال در بسیاری از کشورها، به فساد تنها به عنوان مشکل یا معضلی با ماهیت اداری و اقتصادی نگریسته می شود. در چنین شرایطی، کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه فساد با آگاهی رفیع نسبت به فساد به عنوان معضلی فراملی تصویب شد. جنبه های اصلی مبارزه با فساد (پیشگیری، جرم انگاری و همکاری بین المللی مورد توجه قرار گرفت و برای نخستین بار از استرداد اموال ناشی از فساد، سخن به میان آمد. بالاترین انتظارات و خوش بینی ها حول این ابتکار چندجانبه که به دیگر ابتکارات ضد فساد افزوده شد، شکل گرفت. دبیر کل سازمان ملل تصریح کرد که این کنوانسیون می تواند تفاوتی در کیفیت زندگی میلیونها انسان در سراسر جهان ایجاد کند. این نوشتار، در چارچوب نظام بین الملل حقوق بشر به بررسی بخش هایی از کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه فساد که نشان دهنده ی نگرانی های مشترک فعالان حقوق بشر و ضدفساد است، خواهد پرداخت.

کلیدواژه ها:

فساد ، حقوق بشر ، توسعه ی پایدار ، ثبات سیاسی ، دموکراسی