آسیب شناسی پژوهش و تحقیق در دستگاههای اجرایی استان قم و ارایه راهکارهای بهبود آن

با توجه به ساختار سازمانهای دولتی و ویژگیهای خاص حاکم بر آن، تحقیق و پژوهش در این سازمانها نتوانسته جایگاه واقعی خود را پیدا کند. از طرفی با توجه به تکلیف دستگاههای اجرایی بر هزینه کرد ۱ تا ۳ درصد از اعتبارات در مصارف پژوهشی و انعکاس این موضوع در بودجه های سنواتی در بند ۱۰۸ قانون بودجه سال ۹۰، بند ۸۹ قانون بودجه سال ۹۱ و بند ۱۱۶ قانون بودجه سال ۹۲، دستگاههای اجرایی ۱ تا ۳ درصد از اعتبارات خود را صرف امور پژوهشی و توسعه فناوری می کردند. کمیسیون علمی - تخصصی بازرسی کل استان قم در راستای وظایف و ماموریت های محوله، بر آن شد تا موضوع آسیب شناسی پژوهش در دستگاههای اجرایی استان را در دستور کار خود قرار دهد و با مکاتباتی که با دستگاه ها و دانشگاه ها انجام شد، نظرات دستگاه ها در خصوص آسیب ها اخذ و ضمن دعوت از آنان، موضوع مورد بحث و بررسی قرار گرفت که اهم نتایج آن به صورت گزارش فعلی تدوین گردیده است. در این تحقیق تلاش شد تا به سوال های زیر پاسخ داده شود: ۱- مهم ترین آسیب های مرتبط با پژوهش در دستگاههای اجرایی استان کدام اند؟ ۲- چه راهکارهایی برای بهبود آن در دستگاههای اجرایی وجود دارد؟ برای پاسخ به سوال های مذکور ضمن دعوت از مدیران و مسئولان پژوهشی دستگاه ها در کمیسیون علمی تخصصی استان با دستگاههای اجرایی نیز مکاتبه شد و موضوع مورد آسیب شناسی علمی و کارشناسی قرار گرفت و در مجموع ۳۴۲ آسیب، شناسایی و در پایان نیز ۲۸ راهکار و پیشنهاد برای رفع آسیب های شناسایی شده ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی علمی ، آسیب شناسی کارشناسی ، پژوهش و تحقیق ، دستگاههای اجرایی