فساد به مثابه فرآیندی اجتماعی از معاملات دو طرفه تا معاملات شبکه ای

درباره ی فساد، مطالب زیادی به رشته تحریر در آمده است که هر کدام از زاویه ای خاص به این پدیده ی مهم در جوامع انسانی اشاره دارد. در این مقاله جان واربرتون فساد را به عنوان فرایندی اجتماعی در نظر گرفته و معتقد است اگر فساد را به عنوان یک فرآیند اجتماعی درک کنیم، باید بازیگرانی که در این سیستم اجتماعی مشارکت دارند را شناسایی نماییم. واربرتون معتقد است مشکل برنامه های پیشگیری از فساد این است که شبکه های فساد و شبکه های اجتماعی مشابه یکدیگر هستند و به یک روش عمل می کنند. همگی ما در جهانی با شبکه های اجتماعی متفاوت بر مبنای ارتباط، روابط شخصی و منافع مشترک فعالیت داریم. اجتماعی برخورد کردن یک نیاز انسانی است. واقع بینانه نیست اگر باور کنیم مدیریت منطقی می تواند از ایجاد شبکه های اجتماعی در مقامات نهادهای بخش دولتی جلوگیری کند. فساد به منظور محدود کردن افراطی تعاملات شخصی انسانی می تواند کارایی را در نهادهای بخش دولتی تا آنجا کاهش دهد که مانع رشد آنها شود. بوروکراسی منطقی وبر یک داستان آرمانی است که نه ممکن و نه مطلوب است. چالش نهادهای ضدفساد، تلاش برای تدوین مدلی از بوروکراسی و سیاست است که بتواند واقعیت روابط شخصی و شبکه های اجتماعی را منسجم سازد، در حالی که تصمیمات همیشه و صرفا در راستای منافع عموم باشد.

کلیدواژه ها:

فساد ، فرایند اجتماعی ، شبکه های فساد ، شبکه های اجتماعی