ارزیابی اثربخشی برنامه های راهبردی ورزشی شهرداری در ارتقاء سلامت عمومی شهروندان (با تاکید بر ورزش همگانی و مشارکتی)

امروزه سلامت عمومی شهروندان به عنوان یکی از شاخص های اساسی توسعه پایدار شهری، در کانون توجه نهادهای مدیریتی شهری به ویژه شهرداری ها قرار گرفته است. در این میان، ورزش همگانی و مشارکتی به مثابه ابزاری کارآمد برای ارتقای سلامت جسمی، روانی و اجتماعی شهروندان، نقش محوری ایفا می کند. از آنجا که تدوین و اجرای برنامه های ورزشی مستلزم نگاه راهبردی، سیاست گذاری یکپارچه و استفاده از ظرفیت های محلی است، این پژوهش به ارزیابی اثربخشی برنامه های راهبردی ورزشی شهرداری در ارتقای سلامت عمومی با تمرکز بر نمونه شهر ایلام می پردازد. پژوهش حاضر از نوع نظری و مبتنی بر مطالعات اسنادی و تحلیل راهبردهای جاری شهرداری های موفق در این حوزه است. یافته ها نشان می دهد که اثربخشی برنامه های ورزشی در گرو وجود چهار مولفه کلیدی است: انسجام در طراحی سیاست های ورزشی، مشارکت جویی از ساکنان محلات، تخصیص پایدار منابع، و بهره گیری از رویکردهای نوآورانه مانند ورزش شهروندی، ورزش خانواده محور و رویدادهای شهری. در این راستا، تدوین یک نقشه راه استراتژیک ورزشی مبتنی بر نیازسنجی اجتماعی و تحلیل محیطی می تواند منجر به ارتقای رضایت مندی شهروندان، کاهش هزینه های درمانی، و افزایش سرمایه اجتماعی شهری گردد. همچنین استفاده از چارچوب هایی چون مدل SWOT و تحلیل ذی نفعان برای بازطراحی برنامه های ورزشی شهری، ابزاری مناسب برای تصمیم گیری راهبردی خواهد بود. این مقاله در نهایت تاکید دارد که شهرداری ها باید به ورزش به عنوان بخشی از ماموریت اجتماعی خود نگاه کنند، نه صرفا یک فعالیت جانبی، تا بتوانند در راستای سلامت محور کردن شهر حرکت کنند.

کلیدواژه ها:

شهرداری ، مدیریت راهبردی ، ورزش همگانی ، سلامت عمومی ، مشارکت اجتماعی ، برنامه ریزی ورزشی ، توسعه پایدار شهری ، سیاست گذاری فرهنگی ، ورزش مشارکتی ، سرمایه اجتماعی