بازآفرینی فضاهای بی دفاع شهری با رویکرد پسماند صفر

بازآفرینی فضاهای بی دفاع شهری یکی از چالش های مهم شهرسازی معاصر است که نقش مهمی در افزایش کیفیت زیستی و امنیت محیطی شهرها دارد. این مطالعه با رویکرد پسماند صفر به بررسی نقش معماران و برنامه ریزان شهری در تبدیل فضاهای بی دفاع و آلوده شهری به فضاهای سبز، فرهنگی و کارآمد می پردازد. هدف اصلی تحقیق، تحلیل ظرفیت های معماری پایدار برای مدیریت پسماند و بازآفرینی محیط های شهری به گونه ای است که ضمن کاهش آلودگی و تجمع زباله، موجب ارتقای ایمنی، زیبایی و کاربری های مطلوب شهری شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مرور منابع علمی داخلی و بین المللی، ضمن شناسایی موانع و فرصت های موجود، چارچوبی نظری و عملی برای طراحی فضاهای بی دفاع شهری با رویکرد پسماند صفر ارائه می دهد. یافته ها نشان می دهد که بهره گیری از مصالح بازیافتی، طراحی هوشمندانه فضاهای سبز و مشارکت اجتماعی می تواند به طور قابل توجهی در کاهش آسیب های محیطی و اجتماعی ناشی از پسماند موثر باشد. همچنین، بازآفرینی این فضاها نقش کلیدی در ارتقاء هویت شهری، افزایش حس تعلق اجتماعی و توسعه پایدار ایفا می کند. نتایج این تحقیق می تواند راهنمایی برای شهرداری ها، معماران و برنامه ریزان شهری در طراحی و مدیریت فضاهای بی دفاع با رویکردی پایدار و کم آسیب به محیط زیست باشد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، فضاهای بی دفاع ، پسماند صفر ، معماری پایدار ، مدیریت پسماند ، امنیت شهری ، طراحی محیطی ، مصالح بازیافتی ، توسعه پایدار ، مشارکت اجتماعی ، زیباسازی شهری