بررسی نقش مهندسی ژئوتکنیک در ساخت وساز مناطق شهری

با گسترش سریع شهرنشینی و افزایش تراکم ساخت وساز در مناطق شهری، توجه به شرایط زیرسطحی زمین به عنوان یکی از مولفه های حیاتی در پایداری و ایمنی پروژه های عمرانی، بیش از پیش اهمیت یافته است. عدم توجه کافی به مسائل ژئوتکنیکی می تواند منجر به بروز پدیده هایی نظیر نشست زمین، ناپایداری گودبرداری ها، لغزش سازه ها و افزایش هزینه های اجرایی و تعمیراتی شود. این پژوهش با هدف بررسی نقش مهندسی ژئوتکنیک در ارتقای کیفیت، پایداری و ایمنی پروژه های ساخت وساز شهری انجام شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی–تحلیلی بوده و با بهره گیری از تحلیل منابع کتابخانه ای، مطالعات موردی پروژه های شهری، و بررسی داده های ژئوتکنیکی منتخب انجام شده است. در این مطالعه، اثر عواملی چون نوع خاک، سطح آب زیرزمینی، شرایط توپوگرافی و روش های پایدارسازی بر روند طراحی و اجرای پروژه های عمرانی تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که بهره گیری از مطالعات ژئوتکنیکی دقیق در مراحل اولیه طرح، می تواند منجر به کاهش چشمگیر ریسک های فنی و اقتصادی، انتخاب مناسب نوع فونداسیون، و بهینه سازی هزینه های پروژه شود. همچنین مشخص شد که نادیده گرفتن داده های زیرسطحی در بسیاری از پروژه ها، نقش مهمی در بروز خسارات جبران ناپذیر داشته است. در نتیجه گیری، بر ضرورت ادغام مطالعات ژئوتکنیکی در فرایند تصمیم سازی و طراحی مهندسی، و تدوین دستورالعمل های الزام آور در حوزه ساخت وساز شهری تاکید شده است. کاربرد نتایج این پژوهش می تواند به تصمیم گیران شهری، مهندسان مشاور و مجریان پروژه ها در افزایش بهره وری، ایمنی و دوام سازه ها یاری رساند..

کلیدواژه ها:

مهندسی ژئوتکنیک ، ساخت وساز شهری ، تحلیل پایداری ، مطالعات ژئوتکنیکی ، فونداسیون سطحی و عمیق ، خاک های مسئله دار ، ارزیابی ریسک ژئوتکنیکی ، زیرساخت های شهری