تاثیر افزایش تراکم ارتفاعی ساختمان های مسکونی بر مسائل شهری با رویکرد توسعه درون زا

باروند توسعه شهر ها و رشد جمعیت ساکن شهری توجه به مقوله مسکن و تامین مسکن بیش از هرلحظه دیگر در تاریخ شهر و شهرسازی بسیار حائز اهمیت می باشد. با نگاهی به تاریخچه ۵۰ سال اخیر در حوزه شهرسازی و تاریخ شهر ها بخصوص بعد از جنگ جهانی اول که موضوع و سبک شهر های پهن دشتی یا توسعه در سطح برای شهر ها جهت تامین مسکن ارزان قیمت به دلیل ارزان بودن زمین های اطراف محدوده های شهری جهت تامین مسکن برای سیل جمعیتی که هر روز به فراخور زندگی در آن زمان به سمت شهرها روانه بودند باعث گسترش بی رویه شهر ها در سطح گردید که این گسترش باعث افزایش هزینه های بسیار گزاف زیرساختی به شهرها شد. که این مورد خود باعث به وجود آمودن نظریه رشد درون زا و استفاده از زمین های رها شده در بافت های میانی شهرها و مواردی همچون ترکیب کاربری ها و افزایش ارتفاع و مواردی از این قبیل در شهرها گردید. با این حال که این روند توسعه ای جدید به صورت چشم گیر مانع از گسترش شهرها در سطح و کاهش هزینه های زیرساختی گردید ولی در کشور ایران با توجه به دید منفی مردم به افزایش ارتفاع ساختمانی و دقدقه های مربوطه به این موضوع برای مردم، همچنان شهر ها در روند توسعه در سطح و گسترده شدن در افق پیش می روند که هزینه های زیرساختی بسیار سنگی برای دولت های استانی و ادارات شهری پیش آورده که علاوه بر مسائل اقتصادی و سیاسی مربوطه به گرانی مسکن خود باعث معضلی در تامین مسکن مناسب برای مردم و ساکنین شده است که در این پژوهش سعی بر آن شده است که با روش تحقیق، توصیفی تاریخی و استدلال منطقی باتکیه براسناد کتابخانه ای در این زمینه به بررسی تاثیر افزایش ارتفاع ساختمان های مسکونی بر روند کاهش قیمت تمام شده و تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم بر آن بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

تراکم ، تراکم ساختمانی ، توسعه درون زا ، مسکن ، توسعه فشرده