بررسی تاثیر معماری سنتی ایرانی بر طراحی های امروزی

هدف این پژوهش، واکاوی تاثیر معماری سنتی ایرانی بر شکل گیری و ارتقاء کیفیت طراحی های معاصر، با تاکید بر ظرفیت های هویت بخشی، پایداری و اقلیم گرایی است. این مطالعه با رویکرد مرور نظام مند منابع معتبر کتابخانه ای شامل مقالات علمی، پایان نامه ها و کتب تخصصی مرتبط انجام شده است. داده های کلیدی و ایده های اصلی پیرامون اصول معماری سنتی ایرانی، از جمله مردم واری، درون گرایی، اقلیم گرایی، فناوری بومی، نظام هندسی و تزئینات جمع آوری و با تحلیل تماتیک و مقایسه ای دسته بندی شد. نتایج تحقیق نشان می دهد بهره گیری هوشمندانه و نقادانه از اصول بنیادین معماری سنتی، در صورتی که با نیازهای نوین و فناوری روز تلفیق شود، می تواند ضمن تقویت هویت فرهنگی، بهبود کیفیت محیطی، صرفه جویی در مصرف انرژی و ارتقاء حس تعلق منجر گردد. همچنین ناکامی تلاش های صرفا فرمی و تکرارگرایانه ثابت شده و لزوم بومی سازی و بازآفرینی خلاقانه اصول معماری سنتی مطرح می شود. جمع بندی شواهد حاکی از آن است که بازگشت به ریشه های معماری ایرانی با رویکردی پویا و کاربردی، راهبردی موثر برای مقابله با بحران هویت و ارتقاء استانداردهای زیستی در معماری معاصر محسوب می شود. پژوهش در انتها پیشنهادهایی عملی برای مدیران و فعالان آموزشی جهت بهره برداری از یافته ها ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ایرانی ، هویت معماری ، طراحی معاصر ، پایداری فضای معماری