بررسی نقش آفرینی آموزگار ابتدایی در ایجاد و تداوم ارتباط سازنده با والدین برای بهبود فرایند تربیت و یادگیری کودک

ارتباط سازنده و مستمر میان آموزگار ابتدایی و والدین، به عنوان یکی از عوامل کلیدی در بهبود فرآیند تربیت و یادگیری کودکان شناخته می شود. این ارتباط، با ایجاد فضای اعتماد، تبادل اطلاعات و همکاری موثر، زمینه های رشد همه جانبه دانش آموز را فراهم می آورد و به بهبود عملکرد تحصیلی، تقویت مهارت های اجتماعی و ارتقای سلامت روانی کودک کمک می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزگار ابتدایی در ایجاد و تداوم این ارتباط سازنده، به تحلیل وظایف معلم، مهارت های ارتباطی، شیوه ها و ابزارهای موثر، چالش ها و راهکارهای عملی مرتبط با تعامل خانه و مدرسه می پردازد. یافته ها نشان می دهد که آموزگار با بهره گیری از مهارت هایی چون شنیدن فعال، بیان شفاف، مدیریت تعارض و انعطاف پذیری فرهنگی، می تواند مشارکت فعال والدین را در فرآیند یادگیری کودک افزایش دهد. همچنین، استفاده هوشمندانه از ابزارهای متنوع ارتباطی مانند جلسات حضوری، دفتر ارتباط، تماس تلفنی و فناوری های نوین، موجب تسهیل و تداوم این تعامل می شود. در نهایت، بر توانمندسازی معلمان، تدوین سیاست های شفاف، ایجاد فرهنگ همکاری و توجه ویژه به خانواده های دارای شرایط خاص تاکید شده است. این پژوهش با ارائه راهکارهای کاربردی، سهم مهمی در ارتقای کیفیت آموزش و پرورش ابتدایی و توسعه تعامل موثر میان خانه و مدرسه دارد.

کلیدواژه ها:

ارتباط آموزگار و والدین ، مشارکت خانواده ، مهارت های ارتباطی معلم ، تقویت یادگیری ، تعامل خانه و مدرسه.