نقش مشارکت والدین در آموزش و توانبخشی دانش آموزان با نیازهای ویژه(مطالعه موردی: دانش آموزان مدرسه استثنایی هنر شهرستان زهک)

هدف اساسی مقاله حاضر نقش مشارکت والدین در آموزش و توانبخشی دانش آموزان با نیازهای ویژه بوده که به شیوه توصیفی و با استناد به مطالعات کتابخانه ای نگارش یافته است. نتایج اصلی پژوهش نشان می دهد که در نظام های تعلیم و تربیت مترقی، مدارس نمی توانند از خانواده جدا باشند و عمدتا بین اولیاء، مربیان و مدیران مدارس، همکاری نزدیک وجود دارد.دراین نظام ها، اولیاء از نزدیک در جریان کارهای مدرسه هستند و به آن ها فرصت همکاری و مشارکت در امور آموزشی و پرورشی فرزندان داده می شود. تشکیل جلسات توسط معلمان، آموزش مدیران و معلمان در زمینه ارتباط با خانواده، انجام تحقیقات در موردانجمن های اولیاء و مربیان و فضای مدرسه از جمله راهکارهایی است که می تواند موجب ارتقا و تحول در نظام آموزشی گردد. نتیجه این همکاری، ارتباط نزدیک وصمیمی اولیاء با مسئولین آموزشی مدرسه خواهد بود که باعث رشد، شکوفایی و پیشرفت آموزشی و پرورشی دانش آموزان خواهد شد به علاوه به بهبود کیفیت آموزشی و پرورشی مدرسه نیز خواهد انجامید. بنابراین، تربیت کودک، محصول کوشش های خانواده و اجتماع است و مدرسه را نمی توان به تنهایی عاملی تعیین کننده در امور تعلیم و تربیت فرزندان در موقعیت های مختلف اجتماعی، دانست.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، آموزش و توانبخشی ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، مدرسه هنر شهرستان زهک