تاثیر تمرینات نروفیدبک بر تعادل و ترس از افتادن مردان سالمند مبتلا به پارکینسون

هدف هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات نروفیدبک بر تعادل و ترس از افتادن مردان سالمند مبتلا به پارکینسون بود.روش پژوهشپژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر روش کار از نوع روش نیمه تجربی و توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه مردان سالمند مبتلا به پارکینسون در رده سنی ۶۰ تا ۷۰ سال بود. از بین جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر (۱۵ نفر برای هر گروه) به صورت در دسترس انتخاب شدند جهت ارزیابی تعادل پویا از تست تعادلی گردش ستاره استفاده شد. همچنین از آزمون اصلاح شده لک لک جهت سنجش تعادل ایستا استفاده شد. از آزمون آماری کلموگروف اسمیرنوف جهت تعیین نرمال بودن توزیع داده ها استفاده شد و از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری ۰۵/۰ و با استفاده از نرم افزار spss جهت بررسی تفاوت بین گروهها استفاده شد. یافته هانتایج بدست آمده نشان داد که اختلاف معناداری میان تعادل ایستا و پویا در دو گروه تجربی و کنترل وجود دارد همچنین نتایج t وابسته در گروه تجربی، از پیش آزمون تا پس آزمون بهبود معناداری را از خود نشان داد. بنابراین می توان گفت که انجام تمرینات نرو فیدبک، توانسته است تعادل ایستا، تعادل پویا و ترس از افتادن سالمندان مبتلا به پارکینسون را به صورت معناداری بهبود بخشد.نتیجه گیری بنابراین می توان گفت که با توجه به اینکه تمرینات نروفیدبک ماهیتی ذهنی دارند، می تواند از طریق شکل گرفتن تسهیل در وارد عمل شدن واحدهای عضلانی بزرگ و تند انقباض، افزایش هماهنگی عضله ها و تحریک سیستم های عصبی-عضلانی، موجب افزایش قدرت و در نهایت موازنه شدن بگردد. لذا تمرینات مورد استفاده می تواند باعث بهبود برنامه های تحت نگهداری حرکتی و تعادل بهتر گردد که نتیجه آن کاهش ترس از افتادن گروههای سالمند است.

کلیدواژه ها:

تمرینات نروفیدبک ، تعادل پویا ، تعادل ایستا ، ترس از افتادن ، پارکینسون