The effectiveness of emotion-focused ‎therapy on distress tolerance, fear of ‎positive experience, and ‎psychosomatic symptoms in ‎individuals experiencing grief due to ‎COVID-۱۹‎

زمینه و اهداف: مرگ ناشی از ویروس کرونا، حل فرایند سوگ را دشوار کرده است و زمینه برای سوگ ابراز نشده یا پیچیده را تقویت می کند که اثرات مخرب و طولانی مدتی بر جای می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان هیجان محور بر تحمل پریشانی، ترس از تجربه مثبت و علائم روان تنی در افراد مبتلا به سوگ ناشی از کووید ۱۹ انجام شد. روش بررسی:‎ ‎روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل در انتظار درمان بود. جامعه آماری تحقیق افراد مبتلا به سوگ ناشی از کووید ۱۹ بود که به صورت در دسترس۲۰ نفر انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی ۱۰ نفر در گروه درمان هیجان محور و ۱۰ نفر در گروه کنترل در انتظار درمان قرار گرفتند. ابزار سنجش پرسشنامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر، پرسشنامه محقق ساخت ترس از تجربه مثبت و پرسشنامه علائم روان تنی لاکورت بود. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه درمان هیجان محور را دریافت کردند. یافته ها:‎ ‎نتایج یافته ها نشان داد که تاثیر درمان هیجان محور بر مولفه های تحمل پریشانی، ترس از تجربه مثبت و علائم روان تنی معنادار بود (۰.۰۵ p<‎). نتیجه گیری:‎ ‎با توجه به یافته های به دست آمده، به منظور افزایش سطح بهزیستی روان شناختی، افراد مبتلا به سوگ، می توانند از مداخلات روان شناختی درمان هیجان محور بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

cognitive therapy ، emotion regulation ، psychosomatic disorders ، ‎grief ، COVID-۱۹‎ ، شناخت درمانی ، تنظیم هیجان ، اختلالات روان تنی ، سوگ ، کووید ۱۹