The effect of group cognitive behavior therapy on aggression, social adjustment, and and peer interaction in male elementary school students

زمینه و اهداف: پرخاشگری و ناسازگاری در کودکان باعث اختلال رشدشان می شود. رفتاردرمانی شناختی با اصلاح افکار و رفتار ناسازگارانه به حل این مشکلات کمک می کند. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی تاثیر رفتاردرمانی شناختی گروهی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی و تعامل با همسالان در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی است. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل ۳۰ دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی (پنجم و ششم) شهرستان فسا به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اعضای هر دو گروه قبل از شروع جلسات به پرسشنامه ها پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش در معرض مداخله رفتاردرمانی شناختی قرار گرفت. مداخله طی ۱۳ جلسه به صورت هفتگی و هر جلسه ۶۰ دقیقه انجام شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه بعد از اتمام دوره ای مداخله به پرسشنامه ها پاسخ دادند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سازگاری عاطفی بل، پرسشنامه تعامل با همسالان هادسون و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری جمع آوری شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره انجام گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد رفتاردرمانی شناختی بر سازگاری اجتماعی (۰.۰۰۱ p<‎)، پرخاشگری (۰.۰۰۱ p<‎) و رابطه با همسالان (۰.۰۰۱ p<‎) دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی در گروه آزمایش و در مرحله پس آزمون اثرگذار بوده است. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که رفتار درمانی شناختی می تواند در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان و سازگاری کودک با محیط اجتماعی خودش و توانایی مهارت های ارتباطی موثر با همسالان تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

cognitive therapy ، aggression ، social adjustment ، social interaction ، male ، students ، school ، درمان شناختی ، پرخاشگری ، سازگاری اجتماعی ، تعامل اجتماعی ، پسر ، دانش آموزان ، مدرسه