تاثیر ابعاد بازشدگی ها بر آبشستگی پیرامون آبشکن نفوذ پذیر

هدف: یکی از سازه­های مهم ساماندهی رودخانه­ها آبشکن­ها هستند. آبشکن­، سازه­ای است که به منظور جلوگیری از فرسایش کناره­های رودخانه طراحی می­شود. ارتفاع، طول و نفوذپذیری آبشکن از جمله عوامل تاثیرگذار بر آبشستگی پیرامون آبشکن می­باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر ابعاد بازشدگی­ها در آبشکن نفوذپذیر بر آبشستگی در حالت غیر مستغرق می­باشد.مواد و روش­ها: آزمایش­های این تحقیق، در فلومی مستطیلی به طول ۱۰ متر، عرض ۳۰ سانتی­متر و ارتفاع ۵۰ سانتی­متر انجام شده است. تمامی آزمایش­ها در حالت جریان ماندگار و شرایط آب زلال (۹۵/۰ = U/Uc)، با تنظیم دبی و عمق جریان در حد آستانه حرکت رسوبات انجام گرفته است. در پژوهش حاضر، آبشکن­هایی به طولی معادل ۲۳ درصد عرض فلوم (۷ سانتی­متر) عمود بر دیواره فلوم (۹۰ درجه)، با چهار نفوذپذیری (P) ۱۰، ۲۰، ۳۰ و۴۰ درصد و چهارS/LS  (نسبت ابعاد بازشدگی آبشکن به طول آبشکن) برابر با ۰۱۴/۰، ۰۲۵/۰، ۰۳۳/۰ و ۰۵/۰ مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج: در بازه اعداد مورد مطالعه در تحقیق، نتایج نشان داد که آبشکن با ۴۰ = P درصد و ۰۵/۰ = S/Ls، حالت بهینه جهت کاهش عمق آبشستگی پیرامون دماغه آبشکن می­باشد. همچنین نسبت عمق آبشستگی آبشکن به طول آبشکن (Ds/Ls)، در حالت شاهد (آبشکن نفوذ­ناپذیر) ۱۷/۱ و در حالت بهینه ۲۸/۰ اندازه­گیری شده است. عمق آبشستگی پیرامون دماغه آبشکن در حالت بهینه نسبت به حالت شاهد (آبشکن نفوذ­ناپذیر) ۶/۷۵ درصد کاهش یافته است.نتیجه­گیری: بر اساس نتایج می­توان دریافت که افزایش نفوذپذیری (P) و افزایش نسبت ابعاد بازشدگی آبشکن به طول آبشکن (S/Ls)، تاثیر قابل توجهی در کاهش آبشستگی در دماغه آبشکن در مقایسه با آبشکن نفوذناپذیر دارد.

کلیدواژه ها:

بستر رسوبی ، آبشکن نفوذپذیر ، عمق آبشستگی ، آب زلال