تحلیل انتقادی تاثیر الگوی ارزشیابی کیفی-توصیفی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

این پژوهش با هدف تحلیل انتقادی تاثیر الگوی ارزشیابی کیفی-توصیفی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی در شهر تهران انجام شد. با بهره گیری از رویکرد ترکیبی (کمی و کیفی)، داده ها از ۱۰۰ دانش آموز (۵۰ دختر و ۵۰ پسر) پایه های چهارم و پنجم ابتدایی و ۲۰ معلم از مدارس دولتی و غیردولتی در مناطق مختلف تهران جمع آوری شدند. ابزارهای کمی شامل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (مبتنی بر مقیاس بندورا) و پرسشنامه شیوه های ارزشیابی معلمان، و ابزار کیفی شامل مصاحبه های نیمه ساختارمند با ۱۰ معلم بود. تحلیل داده های کمی با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه، و داده های کیفی با روش تحلیل مضمون انجام شد. نتایج کمی نشان دهنده همبستگی مثبت و قوی بین ارزشیابی کیفی-توصیفی و خودکارآمدی تحصیلی بود (r=۰.۷۴, p<۰.۰۰۱)، با تاثیر قوی تر در دختران (r=۰.۸۰) نسبت به پسران (r=۰.۶۷). تحلیل رگرسیون نشان داد که ارزشیابی توصیفی ۵۸% از واریانس خودکارآمدی را تبیین می کند. یافته های کیفی، مضامینی نظیر تقویت اعتمادبه نفس، توسعه خودتنظیمی، کاهش اضطراب تحصیلی، و چالش هایی مانند زمان بر بودن و مشکلات کلاس های پرجمعیت را شناسایی کرد. این پژوهش نشان می دهد که ارزشیابی کیفی-توصیفی می تواند خودکارآمدی تحصیلی را بهبود بخشد، اما موفقیت آن به رفع موانع اجرایی مانند ارائه آموزش حرفه ای معلمان و کاهش تعداد دانش آموزان در کلاس ها بستگی دارد. پیشنهاد می شود تحقیقات آینده تاثیر بلندمدت این روش و تفاوت های جنسیتی را با نمونه های بزرگ تر و در زمینه های متنوع تر بررسی کنند.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی کیفی-توصیفی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، بازخورد شکل دهنده ، ، خودتنظیمی ، نظام آموزشی تهران ، چالش های اجرایی.