تاثیر طراحی برنامه های درسی مبتنی بر شایستگی بر ارتقای مهارت های کاربردی دانش آموزان

برنامه های درسی مبتنی بر شایستگی، به عنوان یکی از رویکردهای نوین در آموزش و پرورش، هدف اصلی خود را توسعه مهارت ها، دانش و نگرش های کاربردی دانش آموزان قرار داده اند تا آنان را برای زندگی عملی و مواجهه با چالش های دنیای امروز آماده سازند. این نوع برنامه ها با تاکید بر یادگیری فعال، مشارکتی و مبتنی بر عملکرد، فرایند آموزش را از تمرکز صرف بر انتقال محتوا به سمت توانمندسازی یادگیرندگان سوق می دهند. به این ترتیب، شایستگی ها به عنوان مجموعه ای از توانایی های چندبعدی که شامل دانش، مهارت ها و نگرش ها است، محور طراحی و اجرای برنامه های درسی قرار می گیرند. نقش معلم در برنامه های درسی مبتنی بر شایستگی بسیار حیاتی است و از معلم صرفا به عنوان انتقال دهنده دانش فراتر رفته و به عنوان تسهیل گر یادگیری، مشوق و ارزیاب مستمر مطرح می شود. معلمان در این رویکرد باید قادر باشند محیطی تعاملی و حمایتگر ایجاد کنند که در آن دانش آموزان با اعتماد به نفس و انگیزه بالا به یادگیری بپردازند و مهارت های لازم را کسب کنند. علاوه بر این، بهره گیری از فناوری های نوین آموزشی و آموزش های دیجیتال، امکان ایجاد یادگیری شخصی سازی شده و تعامل بیشتر را فراهم می آورد که به تحقق اهداف برنامه های شایستگی محور کمک می کند. توسعه و بهبود برنامه های درسی مبتنی بر شایستگی در نظام آموزش و پرورش ایران، نیازمند رویکردی جامع و چندجانبه است که شامل آموزش و توانمندسازی معلمان، بازنگری در محتوای درسی، فراهم آوردن زیرساخت های فناوری و ایجاد فرهنگ سازمانی مناسب می شود. تحقق این هدف با همکاری سیاست گذاران، متخصصان آموزشی، معلمان، دانش آموزان و خانواده ها ممکن خواهد بود و می تواند زمینه ساز تربیت نسل های توانمند، خلاق و متناسب با نیازهای جامعه امروز و آینده باشد. این رویکرد می تواند تحولی اساسی در کیفیت آموزش و پرورش ایجاد کند و دانش آموزان را برای زندگی و کار در دنیای پیچیده و متحول امروزی آماده سازد.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، شایستگی ، مهارت کاربردی ، دانش آموز