نقش معلمان، معاونین پرورشی و مراقبین سلامت در ارتقاء محیط مدرسه ضدخشونت

خشونت در محیط های آموزشی یکی از چالش های اساسی نظام تربیتی است که تاثیرات منفی بر سلامت روان، عملکرد تحصیلی و روابط اجتماعی دانش آموزان دارد. این پژوهش به بررسی نقش معلمان، معاونین پرورشی و مراقبین سلامت در ارتقاء محیط مدرسه ضدخشونت می پردازد. هدف اصلی این مطالعه، شناسایی راهکارهای عملی و هماهنگ این سه گروه برای کاهش خشونت و ایجاد فضایی امن و حمایتی در مدارس است. معلمان از طریق آموزش مهارت های اجتماعی، الگوسازی رفتارهای مثبت و مداخله زودهنگام در تعارضات، نقش کلیدی در پیشگیری از خشونت ایفا می کنند. معاونین پرورشی با طراحی برنامه های فرهنگی، نظارت بر فعالیت های گروهی و آموزش والدین، فرهنگ همکاری و احترام را تقویت می کنند. مراقبین سلامت نیز با ارائه مشاوره روان شناختی، شناسایی نشانه های خشونت روانی و اجرای برنامه های سلامت روان، به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کمک می کنند. استراتژی های مشترکی مانند تدوین سیاست های ضدخشونت، برگزاری کارگاه های آموزشی برای کارکنان و ایجاد سیستم های گزارش دهی محرمانه، به هماهنگی بین این گروه ها و پایداری محیط امن کمک می کنند. این پژوهش با مرور ادبیات موجود، نشان می دهد که همکاری هماهنگ بین معلمان، معاونین پرورشی و مراقبین سلامت، اثربخشی برنامه های ضدخشونت را افزایش می دهد. نتایج این مطالعه می تواند به سیاست گذاران آموزشی در تدوین برنامه های جامع برای پیشگیری از خشونت کمک کند و راهکارهایی برای بهبود محیط های آموزشی ارائه دهد. پیشنهاد می شود پژوهش های آینده بر تاثیر فناوری های دیجیتال و مشارکت دانش آموزان در پیشگیری از خشونت تمرکز کنند.

کلیدواژه ها:

خشونت در مدرسه ، معلمان ، معاونین پرورشی ، مراقبین سلامت ، محیط ضدخشونت