ضرورت شهرداریها در مکانیابی ایستگاه آتش نشانی طبق ضوابط و استانداردهای مطلوب در مناطق شهری

گسترش شهرنشینی و رشد نامتوازن شهری، توجه بسیاری از برنامه ریزان و تصمیم گیران شهری را به مسائل و پیامدهای ناشی از رشد جمعیت شهری و مدیریت بحران در شهرها جلب کرده است. موجودیت شهرها عموما با سرویس دهی و ارائه خدمات به ساکنان در محدوده قانونی و حریم شهرها آمیخته است و ایستگاههای آتش نشانی به عنوان مکانهایی برای استقرار و انتظار خودروهای آتشنشانی و نجات ،از جمله مراکز مهم و حیاتی خدمات رسانی در شهرها هستند که بهره وری ازسرمایه گذاریها راافزایش می دهند. برای مکانیابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی، باید معیارهای مختلفی را در نظر گرفت و از روش های علمی و تخصصی برای تحلیل و اولویت بندی مکان ها استفاده کرد. در این راستا، ضوابط و معیارهایی مانند تراکم جمعیت، نزدیکی به جاده های اصلی، فاصله از ایستگاه های موجود، تراکم مواد خطرناک، شعاع پوشش، شبکه ترافیکی، کاربری اراضی، قدمت ساختمان ها و پتانسیل خطر باید بررسی شوند. در نتیجه استقرار ایستگاههای آتش نشانی به صورت منطقی در سطح شهرها نیاز به توزیع مناسب این ایستگاهها و توسعه آنهابر اثر گسترش شهرها، مجموعه اصول وضوابط مکان یابی جهت سازماندهی چگونگی توزیع استگاههای آتش نشانی در شهرهای کشور از الزامات مدیریت شهری است.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، مکانیابی ، بحران