رابطه بین خودکارآمدی و عملکرد پژوهشی در دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

مقدمه: پژوهش، یادگیری و آموزش آن از فرایند ها و مهارت های مهم و اساسی برای دانشجویان در مقاطع تحصیلات ­تکمیلی است. پژوهش­ حاضر با هدف بررسی ارتباط بین خودکارآمدی با عملکردپژوهشی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر مقطعی و به صورت توصیفی – تحلیلی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشکده های پزشکی و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی درسال۱۴۰۰ بود. در مجموع  ۱۰۰ دانشجو به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب و در مطالعه شرکت کردند. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی و عملکرد پژوهشی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تی،  ANOVA،  ضریب همبستگی پیرسن در نرم افزار۲۳SPSS، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   نتایج: در این مطالعه،  از ۱۰۰شرکت کننده در پژوهش، ۸۶ نفر (۸۶%) دختر و ۱۴ نفر (۱۴%) پسر با میانگین سنی ۴/۶۷ ± ۲۷/۳۰ سال بودند. میانگین و انحراف معیار نمره­ خودکارآمدی در حیطه های مختلف  تحلیلی­وآماری ۸/۶۳ ± ۳۴/۷۷، مفهوم ­پردازی ۵/۵۳ ± ۳۱/۵۴، روش­ و اجرا ۵۷/۷۷ ± ۳۰/۳۱، پژوهش­کیفی       ۳/۲۴ ± ۱۲/۸۱، گزارش ۳/۸۱ ± ۱۵/۸۳، مهارت­ و تبحر ۳/۳۳ ± ۱۶/۵۴،اخلاق ۱/۹۰ ± ۸/۷۹،  خودکارآمدی کلی۳۰/۴۴ ± ۱۵۰/۶۰ و عملکردپژوهشی ۰/۷۳ ±  ۰/۳۲ بود. بین دانشجویان دختر و پسر از لحاظ عملکردپژوهشی تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بین میانگین نمره عملکردپژوهشی بر حسب درجه علمی استادراهنما اختلاف معناداری بود(۰/۰۰۱=P). همچنین بین نمره عملکردپژوهشی و حیطه های هفت گانه خودکارآمدی همبستگی معناداری وجود نداشت (۰/۰۵>P)،نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دهنده نیاز به مداخلات آموزشی موثر برای ارتقای عملکردپژوهشی ضروری است و با انتخاب اساتیدراهنما با درجه علمی بالا، عملکردپژوهشی دانشجویان ارتقا می یابد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی پژوهشی ، عملکردپژوهشی ، دانشجویان آموزش پزشکی ، دانشجویان کتابداری پزشکی