تاثیر سبک های فرزندپروری بر عملکرد تحصیلی و عاطفی دانش آموزان

هدف این مقاله مروری، بررسی تاثیر سبک های مختلف فرزندپروری بر عملکرد تحصیلی و عاطفی دانش آموزان با تمرکز بر نقش واسطه ای هوش هیجانی است. یافته ها نشان می دهند که سبک فرزندپروری مقتدرانه با ایجاد محیطی گرم و حمایتگرانه همراه با انتظارات منطقی، بیشترین تاثیر مثبت را بر پیشرفت تحصیلی و سلامت عاطفی دانش آموزان دارد. در مقابل، سبک های مستبدانه و سهل گیرانه با پیامدهای منفی آموزشی و روان شناختی همراه هستند. پژوهش ها حاکی از آن است که این تاثیرات از طریق مکانیسم های مختلفی از جمله شکل گیری هوش هیجانی، خودتنظیمی و انگیزش تحصیلی اعمال می شوند. به ویژه، هوش هیجانی به عنوان متغیر میانجی مهمی شناسایی شده است که ارتباط بین سبک های فرزندپروری و عملکرد دانش آموزان را تبیین می کند. یافته های این مطالعه بر ضرورت آموزش والدین و طراحی برنامه های مداخله ای برای ارتقای کیفیت فرزندپروری تاکید دارد. این برنامه ها می توانند با بهبود مهارت های فرزندپروری، هم زمان به ارتقای عملکرد تحصیلی و عاطفی دانش آموزان منجر شوند. مقاله حاضر با ارائه چارچوبی یکپارچه از تعامل پیچیده بین عوامل خانوادگی و روان شناختی، راهکارهایی برای سیاست گذاران آموزشی، مشاوران مدرسه و والدین ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، عملکرد تحصیلی ، سلامت عاطفی ، هوش هیجانی ، دانش آموزان