بررسی نظریه گاردنر به عنوان تشخیص دهنده علل ضعف درسی دانش آموزان

امروزه هدف اصلی تعلیم و تربیت، ایجاد تغییر نه صرفا در میزان دانش، بلکه گسترش توانایی ها و ارتقا مهارت هاست. معلمان بر این عقیده اند که اگر راهبردهای موثرتر و مناسب تری را اتخاذ نمایند، می توانند موفقیت تحصیلی دانش آموزان را ارتقا ببخشند. بدیهی است افراد شیوه های مختلفی یاد می گیرند و توانایی های متفاوتی از خود نشان می دهند . اگر بتوان توانایی ها و ترجیح های یادگیری را به طور کامل گسترش داد، شکاف یادگیری از بین خواهد رفت. هوش براساس تعریف سنتی خود مدت ها به عنوان اصلی ترین عامل موفقیت و پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته می شد. هریس براساس مرور پژوهش هایی که موفقیت های تحصیلی را بررسی کرده اند . هوش و انگیزش را به عنوان اصلی ترین تعیین کننده در پیش بینی موفقیت های تحصیلی معرفی می کند . هوش می تواند یکی از عوامل موثر در خودکارآمدی باشد. گاردنر، هوش را ناشی از تفاوت افراد در فرایند یادگیری می داند و معتقد است که هوش را نمی توان به صورت کلی اندازه گیری کرد، بلکه به صورت بخش های مشخص قابل اندازه گیری است. نظریه گاردنر بر حوزه های هوشی با ساختارهای مستقل تاکید می کند (استرنبرگ، ۲۰۱۵)