حرکت از دل سنت، به سوی پایداری؛ روایتی نو از طراحی هتل ها با معماری ایرانی

طراحی هتلهای پایدار با الهام از معماری سنتی ایرانی پاسخی نوآورانه به چالش های زیستمحیطی و فرهنگ ی صنعت گردشگری است. این پژوهش با هدف ادغام اصول پایداری با الگوهای معماری سنتی ایرانی، به بررسی چگونگی استفاده از این الگوها در طراحی هتلهای مدرن میپردازد. اهمیت این موضوع در کاهش ردپای اکولوژیکی، حفظ هویت فرهنگی و ارتقای تجربه گردشگران نهفته است. معماری سنتی ایرانی با بهرهگیری از مصالح بومی مانند خشت و آجر، تکنیکهای اقلیممحور نظیر حیاط مرکزی، بادگیر و سیستمهای خنککننده غ یرفعال، راهکارهایی موثر برای کاهش مصرف انرژی و افزایش پایداری ارائه میدهد. این پژوهش از روششناسی کیفی شامل تحلیل مطالعات موردی و بررسی اسنادی استفاده کرده و نمونههای موفق هتلهای پایدار با الهام از معماری بومی را ارزیابی میکند. یافته ها نشان میدهند که استفاده از این الگوها مصرف انرژی را تا ۹۳ درصد کاهش داده و با ایجاد فضاهای متناسب با فرهنگ محلی، رضایت گردشگران را تا ۵۱ درصد افزایش میدهد. علاوه بر این، مصالح بومی با کاهش نیاز به حملونقل، اثرات کربن ی را به حداقل میرسانند. نتیجهگیری پژوهش تاکید دارد که تلفیق معماری سنتی ایرانی با فناوریهای نوین، هتلهایی پایدار، هویتمند و کارآمد خلق میکند که به حفظ منابع طب یعی، احیای میراث فرهنگی و تقو یت گردشگری پایدار کمک م یکند. این رویکرد نهتنها به محیطزیست یاری میرساند، بلکه بهعنوان مدل ی برای توسعه پایدار در مناطق گردشگری ایران مطرح است.

کلیدواژه ها:

معمار ی پایدار ، معماری سنتی ایرانی ، طراحی هتل ، مصالح بومی ، گردشگری پایدار