کاربرد روشهای حسابداری دولتی در بهینه سازی سیاستگذاری درآمدهای شهری در کلانشهرها

در دهه های اخیر، رشد فزاینده پیچیدگی مالی در کلان شهرها و ضرورت انطباق آن با اصول پاسخگویی و شفافیت، موجب شده است تا نظام های حسابداری دولتی به یکی از ارکان بنیادین سیاست گذاری درآمدی شهری بدل شوند. در این چارچوب، گذار از حسابداری نقدی به چارچوب های تعهدی، نه به مثابه یک تغییر صرفا شکلی، بلکه به عنوان تبلور تغییر در پارادایم حکمرانی مالی مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل ساختاری و مفهومی پیوند میان روش های نوین حسابداری دولتی و طراحی سیاست های درآمدی پایدار در کلانشهرها، به بررسی الگوهای کارکردی و نهادی موجود در نظام های پیشرو جهانی پرداخته است. روش تحقیق مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور نظام منظم منابع علمی بوده و با بهره گیری از تحلیل های مقایسه ای و تجزیه و تحلیل محتوای نظریه محور، چارچوب تحلیلی مناسبی برای فهم نقش حسابداری دولتی در سیاست گذاری درآمدی شهری ارائه می دهد. یافته های تحقیق نشان می دهد که استقرار نظام های حسابداری تعهدی و استفاده از استانداردهای بین المللی نظیر IPSAS، موجب افزایش دقت در شناسایی منابع درآمدی، کاهش اتکای ساختاری به درآمدهای ناپایدار، و ارتقاء ظرفیت پیش بینی پذیری بودجه ای در افق میان مدت شده است. همچنین، بهره گیری از داده های حسابداری در بستر سیستم های یکپارچه مالی (IFMIS) امکان تحلیل های ترکیبی عملکردیمالی را فراهم ساخته که خود، زمینه ساز بازتعریف الگوهای تصمیم سازی در سطوح برنامه ریزی مالی شهری گردیده است. در نتیجه، کارکرد حسابداری دولتی در کلانشهرهای دارای ساختار مالی پیچیده، از سطح ثبت و گزارش گری صرف، به سطح تحلیل نهادی و سیاست گذاری ارتقاء یافته است. بدین ترتیب، می توان حسابداری دولتی را نه فقط ابزار ثبت داده های گذشته، بلکه به مثابه موتور تولید دانش مالی برای مدیریت آینده درآمدهای شهری تلقی کرد.

کلیدواژه ها:

حسابداری دولتی ، درآمد شهری ، سیاستگذاری مالی ، کلان شهرها