بررسی میزان کیفی بازده عملکردی معلمان ابتدایی با استفاده از سنجش یادگیری دانش آموزان

اگر بر این باور باشیم که مدرسه های امروز جامعه فردا هستند، می توان گفت در چنین شرایطی انتظار از یادگیرندگان وسیع تر و عمیق تر شده و ناگزیر نقش های معلمان و یادگیرندگان را تحت تاثیر قرار داده است؛ به طوری که هر دو از آن تاثیر پذیرفته و بر آن تاثیر گذاشته اند. این نوع رویکرد به سنجش، تقویت و تحکیم یادگیری، افزایش یادگیری و پیشرفت تحصیلی را در پی دارد و می توان از آن برای آگاهی از دانش، مهارت ها، باورهای کسب شده یادگیرندگان درباره یک تکلیف و نیز نقطه آغاز آموزش بعدی بهره گرفت. این رویکرد بر تغییر ادراک یادگیرندگان به عنوان پیامد آموزشی نظارت می کند و یادگیری را بهبود می بخشد. از سوی دیگر، هنگامی که یادگیری هدف باشد، معلم و یادگیرندگان با هم همکاری و از سنجش مستمر و مداوم و بازخورد مناسب استفاده می کنند و یادگیری رو به جلو و پیشرفت است. در واقع می توان گفت، تمامی عناصر انسانی درگیر در سنجش به یکدیگر بازخورد ارائه می کنند. همچنین، هنگامی که سنجش کلاسی متنوع باشد، معلم اطلاعات بیشتر و همراه با جزئیات بیشتری از فرایند یاددهی یادگیری یادگیرنده دریافت می کند. افزون بر این، یادگیرندگان درباره یادگیری خودشان می اندیشند و تجربه های یادگیری شان را بازبینی می کنند. از این رو، اصل ماجرا در رویکردی نهفته است که به آن باور داریم و بر پایه آن برنامه ها را طراحی، تدوین و اجرا می کنیم. معلم بابهره گیری از نتایج حاصل از ارزشیابی بازده یادگیری دانش آموزان و می تواند مراحل پیشین طرح آموزشی خود را وارسی کند، اشکالات کار را تشخیص دهد و در رفع آنها بکوشد. این موفقیت به فاکتورهای متعددی بستگی دارد که شیوه تدریس یکی از آنها است. معلم های موفق علاوه بر تدریس موثر و کارآمد یک درس سعی می کنند دانش آموز را در فضای خلاقانه تر کلاس درس بگنجانند. یعنی آنها حتی به طرز قرار گرفتن دانش آموزان در کلاس درس توجه داشته و می دانند که کدامیک از دانش آموزان را کنار هم قرار دهند تا الگوی یادگیری مطلوب تر برای یکدیگر باشند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، یادگیری ، کیفیت ، یادگیری ، بازده ، معلمان ابتدایی ، عملکرد