بررسی کیفی نقش و جایگاه آموزش به روش یادگیری معکوس در افزایش کیفیت کلاس درس

یادگیری معکوس (flipped Learning) یک نوع رویکرد در یادگیری است که چند سالی است در جهان مطرح گشته است و نقطه مقابل شیوه های آموزش مستقیم یا سنتی است. در شیوه سنتی، آموزش در کلاس مدرسه و با محوریت معلم انجام می شود و دانش آموز تکالیفی را در منزل به صورت فردی انجام می دهد. اما در یادگیری معکوس این روند وارونه گشته است یعنی آموزش با بهره گیری از محتوای آموزشی آماده شده توسط معلم به صورت ویدئو یا سایر رسانه های آموزشی در خانه و نیز شیوه های دیگری که در ادامه تضیح خواهم داد، صورت می گیرد و زمان کلاس برای انجام فعالیت های تعاملی و تکالیف به صورت فردی و یا گروهی صرف می شود. در واقع این روش با جابجایی در زمان آموزش و نیز انتقال آموزش از فضای گروهی به فضای فردی، شکل می گیرد. هیچ کلاسی در دنیا وجود ندارد که به طور کامل الگوی یادگیری معکوس در آن اجرا شود و به عنوان شیوه جایگزین کامل روش های سنتی مورد استفاده قرار گیرد بلکه ترکیبی از این دو شیوه مورد استفاده قرار می گیرد. عمده محدودیت این الگو طراحی آموزشی درس هایی است که معلم می خواهد معکوس سازد. تهیه محتوای آموزشی منزل و نیز فعالیت های داخل کلاس وقت گیر و دارای ظرافت های خاص خود است. مشکل دیگر در این زمینه در دسترس بودن امکانات فناورانه برای معلمان و دانش آموزان است. موفقیت این الگوی مبتنی بر فناوری های نوین و شبکه های ارتباطی در گروه فراهم ساختن زیرساخت های اساسی این امر است. در این پژوهش به بررسی کیفی نقش و جایگاه آموزش به روش یادگیری معکوس در افزایش کیفیت کلاس درس پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

روش های اموزشی ، معکوس ، دانش آموز ، یادگیری ، عملکرد