بررسی نقش محیط آموزشی و معلم در تربیت دینی کودک

اگر معلمی بخواهد در تربیت دینی، تنها به حافظه و ذهن ضبط کننده دانش آموز تاکید کند به هدف تربیت نمی رسد. انباشتن ذهن بچه ها از دانستنی ها و اطلاعات و مفاهیم دینی بدون آن که تمایلی برای به عمل در آوردن در آن ها به وجود آورده شود و نیز تاکید بر اعمال و مهارت های فاقد پشتوانه آگاهی و نگرش به طور کلی رد می شود. به جای انبوه سازی مفاهیم دینی در ذهن دانش آموزان باید به دنبال ایجاد بصیرت دینی در آنان باشیم. در تربیت دینی هدف این نیست که دانش آموز با مفاهیم دینی آشنا شود بلکه می خواهیم از این آشنایی به صورت تحلیلی و باورمند به رفتار و عملکرد دینی تبدیل شود. نباید فراموش شود که نگهداری و مراقبت و نهادینه کردن یک الگوی تبلور یافته ی معرفت و شناخت دینی بسیار مشکل تر از شکل دهی به آن است. در تربیت دینی هدف به خاطرسپاری اصطلاحات، واژه ها و گفته های ذهنی نیست بلکه هدف اصلی، پیدایش تغییرات اساسی در احساس، ارزش، نگرش و باور دانش آموز در مورد خود، محیط اطراف، پدیده ها و رویدادهای درونی و بیرونی، لطف و رحمت خداوند، نظم و هماهنگی هستی و هدف دار بودن و… است تا بتواند نحوه ی برخورد و رفتار خود را با خویشتن و جهان پیرامون تنظیم کند. در حقیقت هدف شناخت و انتخاب راه و شیوه ی علم از روی تفکر و بصیرت است.

کلیدواژه ها:

مفاهیم دینی ، دانش آموزان ، معلمان