بررسی تاثیر نامتقارن رشد اقتصادی بر کیفیت محیط زیست در ایران و کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا

دستیابی به رشد اقتصادی بالاتر همواره یکی از اهداف اصلی اقتصادهای جهانی بوده است. با این حال، در پی دستیابی به رشد، اقتصادهای جهانی نمی توانند از تخریب اجتناب ناپذیر محیط زیست در قالب بهره برداری گسترده از منابع طبیعی و تولید گازهای گلخانه ای مخرب محیط زیست، که منجر به گرم شدن کره زمین می شود، جلوگیری کنند. بنابراین، در دوران اخیر، اقتصادهای جهانی برای دستیابی به رشد اقتصادی بالاتر و کنترل تخریب محیط زیست با چالشی دوگانه روبرو هستند. این چالش به دو دلیل برای اقتصادهای در حال توسعه اهمیت دارد. اولا، این اقتصادها نیاز مبرم به دستیابی به رشد بیشتر برای کاهش فقر و توسعه کلی خود دارند. ثانیا، اقتصادهای در حال توسعه نمی توانند مقررات سختگیرانه زیست محیطی را در نظر بگیرند، زیرا آنها رشد را اولویت بندی می کنند که به آنها کمک می کند تا با فقر مبارزه کنند تا روی فناوری ها و مدیریتی که آسیب های زیست محیطی را بهینه می کند سرمایه گذاری کنند. اما اگر اقتصادهای در حال توسعه همان روشی را طی کنند که همتایان توسعه یافته خود طی کرده اند، تخریب محیط زیست جهانی تشدید می شود و ممکن است به سطحی برسد که شامل آسیب های جبران ناپذیر زیست محیطی شود، همانطور که توسط ارو و همکاران (۱۹۹۵) توضیح داده شده است (چاکراوارتی و ماندال، ۲۰۲۰).

کلیدواژه ها:

رشد اقتصادی ، مدل غیرخطی خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی ، مدل غیرخطی پانلی خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی ، ایران ، کشورهای منتخب ، کیفیت محیط زیست