مراقبت غذایی به عنوان حقی اضطراری در اسناد بین المللی با نگاهی به حقوق ایران

چکیده: زمینه و هدف: هدف این مقاله، تبیین مراقبت غذایی به عنوان حقی اضطراری در اسناد بین المللی با نگاهی به حقوق ایران می باشد. روش ها: حق بر غذا به عنوان حق بنیادین در اعالمیه جهانی حقوق بشر و اسناد بین المللی متعددی به رسمیت شناخته شد. اگرچه برای چند دهه، تغذیه کم و بیش مترادف غذا بود، در نیم قرن گذشته، به عنوان مفهوم گسترده تری-که نتیجه چند عامل از جمله غذا، بهداشت و غیره می باشد - مورد شناسایی واقع گردید. در این میان حق مراقبت غذایی-که به تغذیه شخص بیمار بستری در مراکز درمانی مربوط می شود - دارای اهمیت بیشتری است. یافته ها: حق داشتن غذای کافی برای اولین بار به عنوان حق بنیادین بشر در ماده ۳۲ اعالمیه جهانی حقوق بشر در ۰۲۲۴ به رسمیت شناخته شده و در بند۰ ماده ۰۰ میثاق بینالمللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مصوب ۰۲۳۴ با عنوان استاندارد «زندگی »مناسبهمین معنی مورد توجه واقع شده است. با اینکه تغذیه تنها سه بار در کنوانسیون حقوق کودک ذکر شده است، از طریق تاکید بر غذا، بهداشت و مراقبت، روشن می سازد که تغذیه مناسب باید به عنوان حق بنیادین بشری در نظر گرفته شود. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران علاوه بر اینکه به طور کلی به کشاورزی به عنوان منبع تغذیه توجه شده است، در بند ۰۳ اصل سوم برطرف نمودن هر نوع محرومیت از جمله در زمینه «تغذیه » جزو وظایف دولت به شمار آمده و در بند ۰ اصل چهل و سوم به « خوراک » .اشاره شده است

کلیدواژه ها:

مراقبت غذایی ، حقوق بشر ، اسناد بین المللی ، ایران