بررسی ابعاد مفهومی، فقهی، حقوقی و فناورانه غذای حلال در سبک زندگی اسلامی و نظام تقنینی ایران

غذای حلال به عنوان یکی از ارکان اساسی سبک زندگی اسلامی، دارای ابعاد فقهی، بهداشتی، روانی، اقتصادی و فرهنگی است که تنها به محدودیت های شرعی خالصه نمی شود. در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران، با استناد به اصول فقه شیعه، قوانین و ساختارهایی برای تضمین حلیت غذاها در مراحل مختلف تولید تا مصرف طراحی شده اند. این مقاله با رویکرد تحلیلی و تطبیقی، به بررسی جایگاه غذای حلال در سبک زندگی اسلامی پرداخته و چگونگی انعکاس آن در نظام حقوقی ایران و مقایسه آن با استانداردهای جهانی را تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهد غذای حلال علاوه بر نقش شرعی، نقشی راهبردی در حفظ سلامت عمومی، انسجام فرهنگی، توسعه بازارهای صادراتی و ارتقاء سرمایه اجتماعی دارد.

کلیدواژه ها:

غذای حلال ، سبک زندگی اسلامی ، فقه شیعه ، سلامت غذایی ، نظام حقوقی ایران ، استاندارد جهانی حلال