بازپژوهی وضعیت سیاست جنایی حاکم بر نقض حقوق تغذیه و امنیت غذایی در نظام حقوقی ایران

غذا، ضامن استمرار حیات و پایه سلامت جسم و روان انسان و حق دسترسی به آن از مظاهر اصلی حقوق سلامت است. حق بر تغذیه و امنیت غذایی، به عنوان هنجار محوری و حقوق بنیادین بشری، در اسناد بین المللی نظیر ماده ۰۰ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR) و قوانین اساسی و ملی در نظام های مختلف حقوقی به رسمیت شناخته شده اند. با این حال گسترش گرسنگی و سوءتغذیه در جهان نگرانی ها را برانگیخته و مزید بر آن تلاش برای افزایش کمی مواد غذایی زیر سایه اهداف سیاستی و تجاری، نگرانی ها بابت سلامت و کیفیت مواد غذایی و نقض امنیت غذایی شهروندان را موجب شده است. امنیت غذایی سپر حافظت از حق بر غذا است که خود در سایه تحقق مولفه های کمی و کیفی امکان می یابد. در شرح تفسیری شماره ۰۳ سال ۰۲۲۲ کمیته حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، نیز حق دسترسی عینی و اقتصادی به غذا به صورت مستمر، در کمیت و کیفیت کافی برای تامین نیازهای تغذیه ای، که با فرهنگ مصرفی مردم همخوان باشد و عاری از مواد مضر باشد، مطمح نظر قرار گرفته است. لذا امنیت غذایی، مستلزم دسترسی مستمر و پایدار به غذای کافی، سالم و مغذی است. با امعان نظر به اینکه حمایت از حقوق تغذیه و مواجهه با فعالیت های ناقض آن، فراتر از یک تعهد اخلاقی یا برنامه راهبردی و در واقع یک تعهد الزام آور مبتنی بر حقوق بشر است.

کلیدواژه ها:

حقوق سلامت ، تغذیه ، امنیت غذایی ، سیاست جنایی ، نقض حقوق