بازشناسی مفاهیم بیوفیلیک در رضایت مندی ساکنان از محیط مسکونی

سریع شهرنشینی در چند دهه اخیر که از آن به عنوان انقلاب شهری نیز یاد می شود، سبب بی توجهی به ابعاد کیفی زندگی انسان و افزایش مشکلات در محیط های مسکونی شده است. ارزیابی رضایتمندی از محیط مسکونی، مفهومی عینی و ذهنی است که به منظور ارزیابی آن در محیط های مسکونی، باید از یک طرف به تغییرات خصوصیات کالبدی محیط توجه کرد. عدم توجه به نیازهای انسان در طراحی مجتمع های مسکونی، کیفیت پایین زندگی و عدم رضایتمندی افراد را به دنبال داشته است. گسست از طبیعت و نظام های طبیعی در جریان زیست روزمره ی انسان شهرنشین یکی از دغدغه های مهم دوران معاصر تلقی می شود. یکی از فضاهای حائز اهمیت معماری مسکن می باشد. مسکن به عنوان یکی از پدیده های واقعی نخستین مسائلی است که بشر همواره با آن دست به گریبان بوده و در تالش برای یافتن پاسخی مناسب و معقول برای آن بوده است. طراحی بیوفیلیک در واقع طراحی و ساخت با توجه به طبیعت در ذهن می باشد. طراحی بیوفیلیک به این معنی نیست که ساختمان ها را با چمن و پوشش گیاهی سبز کنیم و به سادگی، جذابیت و زیبایی آنها را با استفاده از درختان و بوته ها بالا ببریم. بلکه موضوع بحث در بعد باالتر از این است و در مورد مکان بشریت در طبیعت و همچنین مکان و جایگاه جهان طبیعی در اجتماع انسان ها است، ضرورت از انجام این مقاله بر آن است تا به بررسی چگونگی اثرگذاری طبیعت در محیط های مسکونی بر اساس شاخصه های معماری بیوفیلیک موثر در رضایتمندی ساکنان از محیط مسکونی پرداخته شود. روش گردآوری داده ها در این مطالعه ترکیبی از روش های میدانی و کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

کیفی زندگی ، محیط های مسکونی ، طبیعت ، معماری بیوفیلیک ، رضایتمندی ساکنان