تحلیل آثار و خط فکری پنج معمار نیویورکی

پژوهش حاضر به بررسی تاثیرات و ویژگیهای معماری گروه نیویورک فایو یا پنج معمار نیویورکی؛ متشکل از پیتر آیزنمن، مایکل گریوز، چارلز گواتمی، جان هیداک و ریچارد میر می پردازد. در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، این معماران با بازتعریف اصول مدرنیسم اولیه و با تاکید بر مفاهیمی چون خلوص فرم، هندسه گرایی، سطوح سفید و بازی با نور، تحولی اساسی در معماری معاصر ایجاد کردند. مطالعه حاضر با هدف شناسایی وجوه اشتراک فکری و طراحیهای این گروه، بررسی سیرتحول فردی اعضا (به ویژه گذار مایکل گریوز به پست مدرنیسم) و تحلیل تاثیرات بعدی این جنبش بر جریانهای نهایی مانند دیکانستراکشن انجام شدهاست. روش تحقیق این مطالعه تحلیلی-توصیفی است و با بررسی نمونه های شاخصی چون خانه گواتمی (۱۹۶۵)، ساختمان شهرداری پورتلند ۱۹۸۲ و موزه هنرهای معاصر بروکلین ۱۹۸۸ صورت گرفتهاست. یافته ها نشان میدهد که این گروه با حفظ اصو ل اولیه مدرنیسم مانند سادگی فرم و عملکردگرایی، به سمت بیان شخصیتر و پیچیدهتری از معماری حرکت کردند. نکته حائز اهمیت، تنوع دیدگاههای درونی این گروه است که از یک سو به حفظ اصول مدرنیسم (در آثار میر و گواتمی) و از سوی دیگر به توسعه پست مدرنیسم (در آثار گریوز) انجامید. تاثیرات آموزشی این معماران در دانشگاههای معتبر آمریکا نیز سهم بسزایی در گسترش ایده هایشان داشت. امروزه میتوان ردپای اصول طراحی این گروه را در بسیاری از آثار معاصر با رویکردهای مینیمالیستی و هندسی مشاهده کرد. این مطالعه نشان میدهد که نیویورک فایو نه تنها به احیای مدرنیسم کمک کرد، بلکه نقش مهمی در شکلگیری جریانهای معماری اواخر قرن بیستم ایفا نمود.

کلیدواژه ها:

نیویورک فایو ، مدرنیسم سفید ، پست مدرنیسم ، پنج معمار نیویورکی ، تحولات معماری