بررسی میزان موفقیت بازآفرینی میدان عتیق اصفهان (میدان امام علی) با توجه به اصول بازآفرینی فرهنگ مبنا

بافت تاریخی خاطرات، ارزشها و گذشته شهر را در خود جای داده است. این بافت ها دارای عناصر ارزشمندی بوده که می توانند به عنوان نماد شهر نمایش داده شوند. از طرفی شهرنشینی و اثرات مدرنیته منجر به تخریب این بافت ارزشمند شده و آثار و فضاهای تاریخی ارزشمند را به خطر انداخته است. بنابراین به منظور حفظ ارزش این گونه بافت ها و فعال کردن آنها رویکردهای بازآفرینی متعدد ارائه شدند. بازآفرینی فرهنگ مبنا به عنوان رویکرد پیشرو در این راستا در دنیا شناخته شده و موفقیت های چشمگیر بدست آورده است. شهر اصفهان به عنوان پایتخت فرهنگی ایران دارای بافت های ارزشمند تاریخی فراوان بود که میدان عتیق یکی از آنها است. با توجه به اینکه این میدان نیز با چالش تخریب، ناکارآمدی و از دست رفتن ارزش های فرهنگی تاریخی روبرو شده بود، سازمان نوسازی و بهسازی اقدام به بازآفرینی آن در سال ۱۳۸۷ کرد. اما میزان موفقیت این بازآفرینی پس از گذشت بیش از ۱۵ سال در ابهام قرار داد. بنابراین در این پژوهش بدنبال بررسی وضعیت میدان عتیق پس از بازآفرینی بر اساس اصول طراحی فضای شهری و بازآفرینی فرهنگ مبنا هستیم. بدین منظور پس از مطالعه ادبیات نظری شاخصها و اصول بازآفرینی فرهنگ مبنا تدوین گشت. سپس جمع آوری داده ها با روش مطالعات اسنادی، مشاهده میدانی، و عکس برداری صورت گرفت. تصاویر تهیه شده بر اساس اصول بازآفرینی و طراحی بررسی و تحلیل شده، در نهایت امتیاز وضعیت میدان عتیق مشخص شد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که بازآفرینی میدان عتیق موفقیت آمیز نبوده است.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، بازآفرینی شهری ، بازآفرینی فرهنگ مبنا ، میدان عتیق اصفهان ، اصفهان