بررسی چگونگی منطقه بندی و ناحیه بندی کلانشهر شیراز بر پایه توزیع خدمات و امکانات

از آنجایی که توزیع همگن خدمات و امکانات شهری در مناطق و ناحیه های مختلف یک شهر به طور مستقیم و غیر مستقیم بر برنامه ریزی ها و مناسبات مختلف شهری اثرگذار است، سنجش وضعیت کمی و کیفی توزیع امکانات شهری دارای اهمیتی ویژه می باشد. بر این اساس، سطح برخورداری و چگونگی پراکنش امکانات شهری درگستره ی شهر شیراز، در این مقاله مورد ارزیابی قرار گرفته است. از این رو «مسئله اصلی این پژوهش، تحلیلی بر منطقه بندی و ناحیه بندی طرح تفصیلی کلانشهر شیراز بر پایه چگونگی توزیع خدمات و امکانات شهری است.» به همین منظور در این مقاله، با استفاده از روش اسنادی به بررسی طرح های پژوهشی انجام شده در شهرداری شیراز و طرح ها و نقشه های ارائه شده توسط مشاورین پرداخته شده است و نیز از اطلاعات و داده های موجود آنها استفاده شده و تحلیل داده ها باروشهای تاکسونومی عددی و تحلیل عاملی به کار رفته است. از آنجا که شهر باید دارای توزیع همگن و متوازن امکانات و خدمات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... باشد و به گونه ای همگون در گستره خود رشد نماید، تا در رشد و توسعه آن اختلالاتی اساسی بروز نکند؛ یافته های تحلیل عاملی، عامل های مهم را برای دستیابی به توسعه همگن و رفع مشکلات ناحیه های شهر شیراز جهت سرمایه گذاری بهینه، شناسایی کرد. یافته های تحلیل تاکسونومی در این پژوهش نشانگر آن است که بافت تاریخی- فرهنگی و ناحیه های حاشیه ای جنوب، شرق و شمال شرقی شیراز دارای سطح پایینی از توسعه یافتگی هستند و در این راستا ضروری است با بکارگیری طرح ها و پروژه های مرتبط با عوامل شناخته شده در تحلیل عاملی، توسعه یابند. همچنین پیشنهاداتی برای منطقه بندی و ناحیه بندی شهر از نظر سطح توسعه یافتگی مطرح شده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، شاخصهای توسعه یافتگی ، خدمات و امکانات شهری ، شهر شیراز