مولفههای کالبدی در طراحی فضاهای آموزشی با تاکید بر نقش بازی در رشد اجتماعی کودکان (۲-۶ سال)

اجتماعی شدن فرآیندی پیچیده و مستمر است که از متغیرها و عوامل گوناگونی تاثیر می پذیرد که این فرایند در کودکان غالبا از ابتدای تولد آغاز می شود. توانمندیهای بالقوه ارتباط، اجتماعی در برخوردهای اجتماعی اولیه کودک با محیط اطراف شکوفا می شود که اگر این محیط برای روابط اجتماعی کودک غنی و سرشار از محرکهای جدید و متنوع باشد این توانمندیها زودتر آشکار می گردند. این در حالی است که حضور در محیطهای فقیر که تعداد محرکهای کمتری را برای کودکان دارند رشد اجتماعی کودکان را به همان نسبت با تاخیر مواجه می سازد. با توجه به فرآیند اجتماعی شدن و مراحل آن دوره کودکی و پیش از مدرسه را فشرده ترین دوره اجتماعی شدن و مهمترین سنین برای کسب رشد و مهارت اجتماعی میدانند این به آن علت است که فرایند اجتماعی شدن کودکان باید قبل از سن مدرسه در او شکل گرفته باشد تا از فشارهای روانی کودک در هنگام ورود به مکانی پرجمعیت بکاهد. بازی یکی از اولین فعالیتها در زمینه ی رشد ذهنی و جسمی کودکان در مراحل ابتدایی زندگی اوست این فعالیت علاوه تاثیراتی که بر رشد و نمو کودکان می گذارد در تعلیم و تربیت و رشد اجتماعی او نقش بسزایی دارد. بنابراین محیطی که کودک در آن به کمک بازی هم آموزش دیده و هم به رشد جسمی و اجتماعی برسد، باید غنی بوده و قابلیت بازی پذیری بالایی را داشته باشد از این رو پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی و مرور مقالات علمی اخیر در پی یافتن تاثیرات بازی بر رشد اجتماعی کودکان و مولفههای کالبدی در طراحی فضاهای آموزشی در سنین پیش از مدرسه می باشد یافتههای پژوهش حاکی از آن است که بازی یکی از ابزارهایی که سبب توسعه مهارتهای زبانی، ایجاد بر

کلیدواژه ها:

مولفههای کالبدی ، طراحی فضاهای آموزشی ، نقش بازی ، رشد اجتماعی ، کودکان