مقایسه روند رهایش داروی تانیک اسید در دو غشاء نانولیفی متخلخل و غیر متخلخل

در این پژوهش نقش تخلخل در سینتیک رهایش دارو از غشاء نانولیفی آلیاژی پلی کاپرولاکتون و پلی یورتان بررسی است. فرآیند بارگذاری داروی تانیک اسید در محلول پلیمری و متغیرهای بهینه فرآیند الکتروریسی برای تولید نانوالیاف و دارورسان ارائه شده است با استفاده از این متغیرها دو غشاء نانولیفی حامل داروی متخلخل و غیر متخلخل تولید شده از نظر مورفولوژیکی مورد بررسی قرار گرفته اند در نهایت میزان رهایش داروی تانیک اسید در محیط شبیه سازی شده بدن ارزیابی شده است. در نهایت دادههای حاصل از تحلیل غلظت داروی آزادسازی شده با مدلهای ریاضی رهایش دارو مقایسه شده است. نتایج نشان میدهد که پس از ده روز لایه متخلخل ۸۳ درصد از داروی خود را بصورت کنترل شده آزاد کرده در حالی که لایه غیر متخلخل ۵۳ رهایش دارو داشته است.

کلیدواژه ها:

آلیاژ پلیمر PCL/PU ، رهایش دارو ، دارو بهینه یابی ، فرایند الکتروریسی ، غشاء نانولیفی ، دارورسان