تولید نانوالیاف کاراژینان/پلی وینیل الکل و بهینه سازی شرایط تولید

در این پژوهش از مخلوط دو پلیمر زیست سازگار کاراژینان (Ca) و پلی وینیل الکل (PVA) برای تهیه نانوالیاف کامپوزیتی استفاده شده و ویژگیهای نانوالیاف مورد ارزیابی قرار گرفته است. تولید نانوالیاف از طریق الکتروریسی تک نازله با نسبتهای (۸:۲)، (۷:۳) و (۶:۴) در ولتاژ ۱۹ کیلوولت نرخ تغذیه ۰٫۵ میلیلیتر بر ساعت و فاصله ۱۵ سانتیمتر انجام شده. آزمایشهای کشش آب دوستی و طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) بر نانوالیاف انجام شده است. با توجه به نتایج، استحکام کششی نانوالیاف PVA با افزودن Ca افزایش یافته است، با این حال با افزایش نسبت کاراژینان در محلول پلیمری PVA/Ca، خواص مکانیکی الیاف نهایی تضعیف شد. الیاف الکتروریسی شده از محلولهای پلیمری با نسبت حجمی کاراژینان بیشتر، آب دوستی بیشتری از خود نشان دادند. نتایج FTIR وجود هر دو پلیمر PVA و Ca را در الیاف نهایی تایید کرد. استحکام قابل قبول و آبدوستی بالا این نانوالیاف را به موادی مناسب برای توسعه زخم پوشها در مهندسی بافت تبدیل میکند.

کلیدواژه ها:

نانوالیاف ، الکتروریسی ، مهندسی بافت ، کاراژینان ، پلی وینیل الکل